Μια άποψη για το Πολυτεχνείο...
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
Για να δούμε τι μένει.
Το ψωμί της κοινωνίας του ενός τρίτου. Οι Φεράρι από τη μια, η ζωή με ένα pass από την άλλη. Λαός σκυμμένος, να μετράει τα ευρώ στο πορτοφολάκι. «Βάλε ένα κιλό φέτα. Όχι, μισό. Όχι, 200 γραμμάρια βάλε μου». Αλλά «τι να σου κάνει και το Κράτος; Κάνει ό,τι μπορεί». Λαός παραιτημένος από το μέλλον. Και το μέλλον στο νοίκι, να ψάχνει για σπίτι σε πανάκριβα ερείπια.
Παιδεία. Τελείωσε. Πάει. Το πέτυχαν. Οι πιο αμόρφωτες γενιές που είχαμε ποτέ συναγωνίζονται στη ζωή και στα σόσιαλ για το ποιος καταλαβαίνει λιγότερο αυτό που λέει ο άλλος. Η κοινή κατανόηση ενός νοήματος έχει χαθεί. Είναι χρήσιμο να μην καταλαβαίνεις. Γιατί έτσι σε διοικούν όσοι χρειάζονται μόνο «και α και ου» για να συνεννοούνται.
Ελευθερία. Την κατακτήσαμε. Μπορείς να πας όπου θες. Απλώς είναι απαγορευτικό για μια οικογένεια να πάρει το πλοίο για το Αιγαίο. Μα γιατί θες να πας σε νησί; Τόση ελευθερία του φτηνού έχεις.
Ελευθερία του Predator
Ο ηγέτης που έχει πιασμένο όλο το σύστημα κι όποιος πάει να κουνηθεί παίρνει μήνυμα: «κάτσε ήσυχος γιατί έχουμε κάτι για σένα».
Ελευθερία να πας όπου θέλεις, αρκεί να μην είναι η πάνω πλευρά του Συντάγματος. Δε θα μου βάλεις καντηλάκια του ΙΚΕΑ μπροστά από τη Βουλή. Απεργία πείνας αλλού. Διαμαρτυρία αλλού. Τόση πόλη υπάρχει. Γιατί στο Σύνταγμα; Πήγαινε κάπου που δε θα ενοχλείς τους τουρίστες, την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, τα περιστέρια. Πήγαινε κάπου που δε θα φαίνεσαι. Στο σπίτι σου. Καλή ιδέα.
Όλα τα αιτήματα ανοιχτά, όλα πεινασμένα και όλα διψασμένα.
Και το Ψωμί.
Και η Παιδεία.
Και η Ελευθερία.
Γι’ αυτό το Πολυτεχνείο είναι η επέτειος που σιχαίνεται το Σύστημα ακόμα, 52 χρόνια μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου