ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

 

Δωρητές αυτοκινήτων... 

Γράφει η Φαίδρα Νάκη!

κύριε Χάρη,

από τον παλιό μας συμμαθητή, τον ξενητεμένο στα βόρεια παράλια της Αλάσκας, Αγαθοκλή Φελλή, πήραμε, μετά από πολύ καιρό, το ακόλουθο μήνυμα, γεμάτο αφελείς απορίες. Στις οποίες εμείς, ως αφελέστεροι του αφελούς Α. Φελλή, δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Σας το διαβιβάζουμε, ώστε να πιστοποιηθεί και από εσάς η αφέλεια όλων ημών.

«Αγαπητοί φίλοι και παλιοί συμμαθητές,

τώρα που, λόγω καλοκαιριού, άρχισαν, εδώ στον Πολικό Κύκλο, να σφίγγουν οι ζέστες (φανταστείτε χτες η θερμοκρασία έφτασε στο αποπνικτικό όριο των μείον 6 βαθμών κελσίου!), είπα κι εγώ ο καημένος να δροσιστώ με κάποια νέα από την πόλη και τη χώρα των μαθητικών μου χρόνων.

Όμως κάποια από αυτά τα νέα γέννησαν απορίες, στις οποίες, με το φτωχό, παγωμένο μυαλό μου, εξηγήσεις δεν βρίσκω. Σας παραθέτω δυο-τρεις απ’ αυτές, μήπως εσείς που ζείτε σε εύκρατο κλίμα, μπορέσετε να τις διαλύσετε.

Και ξεκινώ από μια ανάρτηση του φίλου σας του κυρίου Χάρη. Που έγραψε, δημοσιεύοντας και τα σχετικά τεκμήρια, πως εκεί στην ευδαίμονα πόλη μας και στην ευδαιμονέστερη δημοτική σας επιχείρηση κάποιος ευ-δαιμων-έστατος εκ των μεγαλοσχημόνων προέβη σε δωρεά του οχήματός του προς την επιχείρηση που τον εργοδοτεί. Εδώ, αγαπητοί φίλοι, έχει πλήρη εφαρμογή η παροιμία που θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο! Όμως, το δημοσιευθέν πρακτικό αποκαλύπτει πως ο αιτών και προσφέρων και δωρίζων είναι ταυτοχρόνως και εισηγητής (με θετική βεβαίως εισήγηση) του θέματος! Δηλαδή, ο μεγαλόσχημος καταθέτει πρόταση δωρεάς και εισηγείται την αποδοχή της. Μετά, για να τηρηθεί και η δεοντολογία, αποχωρεί της αιθούσης, για να αποφασίσει το συμβούλιο χωρίς να επηρεάζεται από την παρουσία του! Η πρώτη απορία μου, λοιπόν, είναι αυτή. Μπορεί ο αιτών και προσφέρων να είναι και εισηγητής της αποδοχής της προσφοράς του;

Το δεύτερο αξιοθαύμαστο γεγονός είναι το άνοιγμα του αρχοντικού Σαράφογλου, μισό και πλέον αιώνα μετά τη δωρεά του στο Δήμο από την αείμνηστη Ευδοξία Σαράφογλου. Ας αφήσουμε κατά μέρος μεμψίμοιρες σκέψεις, όπως: γιατί -από τις 15 Ιουνίου 1973 (!!!!!!) οπότε και υπεγράφη το συμβόλαιο της δωρεάς μεταξύ της Σαραφογλούδας και του τότε Δημάρχου Τσαλέρα- μέχρι τώρα οι δημοτικές μας αρχές επέδειξαν τέτοια αδιαφορία ή ανικανότητα (διαλέγετε εσείς τον χαρακτηρισμό), ή γιατί και πώς παραχωρήθηκε στο Λύκειο των Ελληνίδων, και ας έρθουμε σε μια μικρή λεπτομέρεια. Το Λύκειο των Ελληνίδων άριστα έπραξε και άπλωσε σε όλους τους χώρους του αρχοντικού την πλουσιότατη και πανάκριβη προίκα του. Αναδεικνύοντας τους θησαυρούς που ασφυκτιούσαν τόσα χρόνια στα σεντούκια του. Όμως, αγαπητοί φίλοι, μήπως η Σαραφογλούδα μαζί με τα ντουβάρια είχε δωρίσει στο Δήμο και το περιεχόμενο του αρχοντικού της, όπως ας πούμε (αφελή υπόθεση κάνουμε) έπιπλα και σκεύη και κεντίδια και κουρτίνες και δαντέλλες και ασημικά; Λέω, μήπως; Αυτά όλα υπήρξαν ποτέ; Και αν ναι, εξακολουθούν να υπάρχουν; και αν ναι, πού κρύπτονται; (λέμε: αν…)

Η τρίτη μικρή απορία μου, καλοί μου συμμαθητές, δεν έχει σχέση με την τρισένδοξη πόλη μας. Έχει σχέση με όσα κραυγάζει τα τελευταία 24ωρα σύμπας ο πολιτικός σας κόσμος και ο ηλεκτρονικός (φαντάζομαι και έντυπος) τύπος, σχετικώς με τις εξελίξεις στο Σινά και με τη στάση της αιγυπτιακής διοίκησης και δικαιοσύνης έναντι του «αρχαιοτέρου ελληνορθόδοξου μοναστηριού» και των δικαιωμάτων του επί προνομιούχων ακινήτων σε μια παρθένο και υπό τουριστική αξιοποίηση περιοχή. Αλλά, απορώ: προς τι ο θρήνος και ο κοπετός των εν Ελλάδι πολιτικών και δημοσιογραφούντων; Την ίδια και αυστηρότερη αντιμετώπιση δεν είχαν και δεν έχουν από την ελληνική διοίκηση και δικαιοσύνη εγχώρια μοναστήρια για τις (πραγματικές ή διεκδικούμενες) περιουσίες τους; Τι παραπάνω λέει το αιγυπτιακό δικαστήριο όταν δεν αναγνωρίζει τίτλους ιδιοκτησίας από την εποχή των βυζαντινών αυτοκρατόρων ή των μουσουλμάνων χαλίφηδων ή των οθωμανών σουλτάνων; Μήπως απλώς αντιγράφει όσα εδώ και χρόνια αναμασούν οι ελληνίδες φωνές και πένες που αρνούνται τίτλους απορρέοντες από χρυσόβουλα και φιρμάνια και ταπιά;

Αυτές είναι κάποιες από τις αφελείς απορίες μου, φίλτατοι συμμαθητές μου, και να με συγχωρείτε για την πολυλογία μου, αλλά εδώ, όπως σας είπα, η ζέστη είναι αφόρητη (πλησιάζει το μηδέν!) και όπως καταλαβαίνετε δυσκολευόμαστε ακόμη και να σκεφτούμε λογικά…

Με «θερμούς» χαιρετισμούς ο συμμαθητής σας

Α. Φελλής»

 

Για την αντιγραφή

Φ.-Ε. Νάκη