ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

 

Ο Μαύρος Φετινός Νοέμβρης…

Ενώ εμείς προσπαθούμε να οικειοποιηθούμε τα μυστικά του 

φυσικού κόσμου, εκείνος εξακολουθεί να παραμένει ένας μεγάλος άγνωστος. Το ανοίκειο μέσα στο φαινομενικά γνωστό.  Αυτό ήρθε να μας το θυμίσει η παρούσα πανδημία του κορωνοϊού, η οποία … επελαύνει ακάθεκτη σε όλο τον κόσμο. Με την πανδημία στο 

προσκέφαλό μας  αντιλαμβάνεται κανείς ακριβέστερα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Σαν οι κεραίες του να συλλαμβάνουν την ουσία των πραγμάτων πριν προλάβει ο νους να αναλύσει την τρέχουσα κατάσταση.

 

Ο απρόβλεπτος  ιός φέρνει νέες ισορροπίες στο βασίλειο του ατομικού μας πυρήνα, αλλά και του πλανήτη Γη  που τόσο εκμεταλλευτήκαμε με λύσσα. Το μικρό μας σπίτι γίνεται ο νέος μας πλανήτης και η επιβολή στη φύση αντιστρέφεται βίαια με μια ψευδαίσθηση ότι το μέσα σύμπαν είναι πιο ασφαλές.  Κι όμως,  φόβος για τη φύση και τη ζωή του ανθρώπινου είδους ήρθε και θα μείνει.

Όλα έγιναν όπως  τα  δρομολόγησαν οι κρατούντες.  Γιατί αυτοί μας έλυσαν τα δεσμά δίνοντας αυτοί οι πρώτοι το παράδειγμα της ανεμελιάς και της παρανομίας με συναθροίσεις σε πλατείες και πανηγυράκια, με χειροφιλήματα  παπάδων,  αγιασμού Μητροπολιτών  χωρίς   μάσκα και συνωστισμούς για ένα αντίδωρο και μιαν  ευχή.  Αυτοί οι κρατικοί άρχοντες  άνοιξαν τα σύνορα και εισέβαλε κάθε φορέας κορωνοϊού. 

Το πολιτικό ήθος που διαγράφεται είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του καιρού μας.  Είναι η  απαξίωση της πολιτικής,  το έλλειμμα εμπιστοσύνης  προς τους πολιτικούς,  η γενικευμένη αίσθηση ότι η πολιτική διέπεται από κυνισμό,  σε μία εποχή που την χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ άλλοτε.  Έχει τεράστια σημασία το ίχνος που αφήνει μέσα από τη στάση και τις επιλογές του ένας πολιτικός.  Αν θα είναι δηλαδή ίχνος αλαζονείας  και κυνισμού ή ίχνος έμπρακτου σεβασμού των πολιτών του δημοσίου χρήματος. 

Και τώρα,  που ο ήλιος  άρχισε να απομακρύνεται και τα φύλλα τα φθινοπωρινά να παίρνουν την κατιούσα, άρχισαν να φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός των … κυβερνώντων. 

 

Φταις εσύ, η νεολαία,  ο απλός πολίτης, που βουλιάζουν οι αποβάθρες  του μετρό,  που ήταν και είναι ασφυκτικά γεμάτα τα τρόλεϊ,  που δεν ανοίγουν οι πόρτες των αστικών επειδή στοιβάζονται οι άνθρωποι για να παν στις δουλειές τους. Ο συνωστισμός ήταν η μεγαλύτερη παράμετρος για την ραγδαιότητα του ιού.

Ως κοινωνία, αρχίζουμε να πειθόμαστε πια ότι συνωμοσίες για τον ιό δεν υπάρχουν.  Ωστόσο,  εμφανίζονται κάποιοι αμετανόητοι ιερείς  που διακηρύττουν πώς ο … διαβολοϊός  καθιστά διωκόμενη  την πίστη, καθώς ο σεισμός της Σάμου αποτέλεσε θεϊκή παρέμβαση -  θεία δίκη. Φανφάρες που εξυπηρετούν μόνο αυτούς που τις λένε.

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να αναχαιτίσει τον ιό,  άργησε χαρακτηριστικά να πάρει μέτρα στο δεύτερο κύμα της πανδημίας. Άργησε μάλλον να καταλάβει ότι τα 100  κρούσματα σε 2  μέρες μπορούν να γίνουν 300 σε μία εβδομάδα 800 και σε 10- 15 μέρες να σπάσουν το φράγμα των 2.000. Έτσι πήγαμε πίσω και κυνηγάμε τον ιό και πιθανότητες να τον σταματήσουμε με συμβατικά όπλα, είναι μηδαμινές.

Η χώρα μπήκε σε …  απαγορευτικό γιατί η κυβέρνηση δεν ήταν ικανή ή πρόθυμη  να προστατέψει τη δημόσια υγεία. Τα μέτρα έπρεπε να τεθούν επί τάπητος τουλάχιστον 4 μήνες νωρίτερα.  Δεν είναι μόνο ότι σπάνε το ένα μετά το άλλο τα αρνητικά ρεκόρ από την αρχή της πανδημίας στη χώρα μας. Το θλιβερό ρεκόρ των νεκρών συμπολιτών μας του Μαύρου Νοέμβρη μέσα σε ένα 24ωρο σοκάρει όχι μόνο λόγω της ραγδαίας αύξησης,  αλλά της της ηλικίας των θανόντων.

Σειρήνες πολέμου ηχούν. Το σύστημα υγείας καταρρέει με τους αριθμούς των διασωληνωμένων ανθρώπων  να  αυξάνεται δραματικά.  Η κατάσταση των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης είναι πια εκτός ελέγχου. Εξαντλημένοι γιατροί και νοσηλευτές παλεύουν με τους φόβους τους, με το τίμημα βαρύ καθώς έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο. 

 

Και από την άλλη, ο ψυχικός και όχι μόνο πόνος των διασωληνωμένων, το στρές, η αγωνία, ο φόβος, η μυρωδιά του θανάτου, οι εκκλησίεςτους για να δουν μέσω skype τους δικούς τους, ξέροντας πως ένας στους δύο που νοσηλεύονται στις ΜΕΘ πιθανότατα θα πεθάνει , είναι συνθήκες πολέμου.

Εφιάλτης χωρίς ορατό τέλος μοιάζει η εξέλιξη της πανδημίας του κορωνοϊού  τούτον το Νοέμβρη. Όπως είναι αναμενόμενο η δραματική αύξηση  των διασωληνωμένων αλλά και των ασθενών με covid -19  που νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ  πιέζει έντονα το σύστημα υγείας, το οποίο άφησε ανοχύρωτο η κυβέρνηση επιλέγοντας να μην το ενισχύσει τους τελευταίους μήνες εν μέσω πανδημίας. Όλα αυτά τη στιγμή που βρίσκεται σε ισχύ το γενικό απαγορευτικό σε όλη τη χώρα έπειτα από τα συνεχή λάθη της κυβέρνησης που δεν κατάφερε να ελέγξει την πορεία του ιού, αλλά περιορίστηκε να ανακοινώνει  συνεχώς αναποτελεσματικά μέτρα και να κουνά το δάχτυλο προς τους πολίτες. Μέσα σ’ αυτήν την επιβλαβή ασάφεια και ανασφάλεια του Μαύρου Νοέμβρη, στην πραγματικότητα και κατά βάθος το ξέρουμε όλοι: η  μόνη λύση είναι η αντίσταση. Η αντίσταση στην σκληρότητα του κόσμου να προσπαθήσει να διατηρήσει την ένωση μέσα στην κατήφεια, να προσαρτήσει αυτό που λέμε εντιμότητα και υπευθυνότητα.

Και όταν περάσει κι  αυτό, κι όταν  γλυτώσουμε την αξιοπρέπειά μας, τον ανθρωπισμό μας  ίσως  να καταλάβουμε τι άξιζε και τι ήταν  για πέταμα. Ίσως πάρουμε χαμπάρι  ότι είχαμε πάρει η ζωή μας λάθος, κι  ίσως … Ν’ αλλάξουμε Ζωή!

 

Ασκαρδαμυκτί