Υπήρξε μια περίοδος τελευταία, που ο πρόεδρος αυτής Κυριάκος Μητσοτάκης, έδινε την εικόνα του ανθρώπου που ήταν αποφασισμένος να έλθει σε σύγκρουση με καθεστωτικές καταστάσεις που αποτελούν τροχοπέδη στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Έφτασαν μόλις τέσσερις μήνες για να απομυθοποιηθεί η εικόνα του.
Η Καραμανλική πτέρυγα, αντιλαμβανόμενη την αβεβαιότητα και ανασφάλεια του ανδρός, την διάθεσή του να κάνει εκπτώσεις διασφαλίζοντας πολιτική ηρεμία και την μηδενική ισχύ των στελεχών του (που μάλλον είχαν στο μυαλό να γευθούν και αυτοί τα αγαθά της εξουσίας, στον σύντομο χρόνο που θα διαρκέσει, παρά να αγωνιστούν για το νέο...) τον οδήγησε στο να θέσει το κεφάλι του στην λαιμητόμο.
Η πρώτη συντριπτική ήττα ήταν το μητρώο στελεχών, που από λίστα αξιόλογων στελεχών από τις παρυφές ή και εκτός πολιτικού χώρου, έφτασε να είναι λίστα στην οποία επιτράπηκε να εγγραφούν μέχρι και πρώην υπουργοί! Η απόλυτη γελοιοποίηση ενός υποτίθεται μεταρρυθμιστικού νέου μοντέλου διακυβέρνησης των άριστων και ουχί των άχρηστων....
Η δεύτερη ήττα δεν άργησε να έλθει.Οι πολιτικές επιλογές είναι...
σαν τα θερμοκήπια. Αν ανοίξει σε ένα σημείο, το έχασες! Είναι θέμα χρόνου πότε θα το σηκώσει ο αέρας. Έτσι όταν έφτασε η ώρα της επιλογής διοικητών νοσοκομείων, γέλασε κάθε πικραμένος.(εδώ υπάρχει και η απορία, οι θεσμοί που τα προηγούμενα χρόνια έλεγχαν μέχρι και το πρωινό μας, σήμερα που οι επιλογές αποτελούν την επιτομή της φαυλότητας, δεν έχουν ενημέρωση για να παρέμβουν;) Όταν λοιπόν έφτασε η ώρα της επιλογής διοικητών, η εικόνα παρέπεμπε στην δεκαετία του πενήντα! Γέροι λίγο πριν την συνάντηση με τον Άγιο Πέτρο, κομματικοί εγκάθετοι της παράταξης, κολλητοί των υψηλόβαθμων παραγόντων, κουμπάροι και κυρίως κουμπάρες... Πίσω ολοταχώς... Και το κυριότερο, η δεξιά έδειξε το πραγματικό της προσωπείο δια του Βορίδη..."Τι να βάζαμε, τους ξένους;" Το απεχθές πρόσωπο της χειρότερης δεξιάς...
σαν τα θερμοκήπια. Αν ανοίξει σε ένα σημείο, το έχασες! Είναι θέμα χρόνου πότε θα το σηκώσει ο αέρας. Έτσι όταν έφτασε η ώρα της επιλογής διοικητών νοσοκομείων, γέλασε κάθε πικραμένος.(εδώ υπάρχει και η απορία, οι θεσμοί που τα προηγούμενα χρόνια έλεγχαν μέχρι και το πρωινό μας, σήμερα που οι επιλογές αποτελούν την επιτομή της φαυλότητας, δεν έχουν ενημέρωση για να παρέμβουν;) Όταν λοιπόν έφτασε η ώρα της επιλογής διοικητών, η εικόνα παρέπεμπε στην δεκαετία του πενήντα! Γέροι λίγο πριν την συνάντηση με τον Άγιο Πέτρο, κομματικοί εγκάθετοι της παράταξης, κολλητοί των υψηλόβαθμων παραγόντων, κουμπάροι και κυρίως κουμπάρες... Πίσω ολοταχώς... Και το κυριότερο, η δεξιά έδειξε το πραγματικό της προσωπείο δια του Βορίδη..."Τι να βάζαμε, τους ξένους;" Το απεχθές πρόσωπο της χειρότερης δεξιάς...
Μητσοτάκης και μεταρρύθμιση, κατέστησαν λίαν συντόμως έννοιες ασύμβατες...
Συριζα-Προοδευτική Συμμαχία.
Ο Συριζα έχει ένα περιουσιακό στοιχείο το οποίο και του διασφαλίζει την όποια πιθανότητα επανάκαμψης, εκτός της αποκάλυψης του προσώπου της δεξιάς. Τον Αλέξη Τσίπρα. Είτε αρέσει είτε όχι, το 99% του "πολιτικού κεφαλαίου" του χώρου αυτού είναι συμπυκνωμένο σε ένα πρόσωπο. Ο κ Τσίπρας είναι ευφυής, αδίστακτος πολιτικά, έχει την δυνατότητα των ελιγμών, αν παραστεί ανάγκη ξεχνά τι είπε στο παρελθόν και με την ίδια πειθώ ισχυρίζεται το αντίθετο. Είναι όμως ο ιδανικός για το σημερινό πολιτικό προσωπικό, που στη μεγάλη του πλειονότητα είναι φθαρμένο , επιθυμεί μια θέση, την όποια θέση και είναι διατεθειμένο να υπερασπιστεί το "άλφα" και το "όχι άλφα", με το ίδιο πάθος και χωρίς ενδοιασμούς. Φυσικά συνυπάρχει και το σοβαρό δυναμικό, με ενστάσεις κατά καιρούς, με αντιρρήσεις δημοσίως και ευγενώς διατυπωθείσες, που ούτως ή άλλως παραμένει κάτω από τη σκέπη, αντιλαμβανόμενο τα υποχρεωτικά ανοίγματα.
Θεωρώ ότι κάνει ένα βασικό λάθος. Μιλάει για αυτοκριτική και την ίδια ώρα ισχυρίζεται ότι σε όλα τα επίπεδα οι επιλογές ήταν οι καλύτερες, με αποτέλεσμα να χάνει το νόημα η λέξη αυτοκριτική και να εμφανίζεται ως ο έτοιμος να επαναλάβει την πορεία του 15-19. Γεγονός που δεν ενθουσιάζει και τόσο την κοινωνία... Και όσο θα προσέρχονται στελέχη στον χώρο λόγω έλλειψης άλλου, έχει καλώς...Αν όμως δημιουργηθεί κάτι νέο, ελπιδοφόρο και σύγχρονο, η μάζωξη αυτή θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.
Το δεύτερο είναι ότι πλέον πρέπει να επαναδιατυπωθεί η πολιτική πρόταση με βάση τα νέα δεδομένα, Να κρατηθούν όσα είναι υλοποιήσιμα άμεσα, να δοθεί το απαραίτητο βάθος χρόνου για τα δύσκολα, να αποσαφηνιστούν οι γνωστές γενικότητες και αοριστίες και να παρουσιαστεί έτοιμος να κυβερνήσει. Διαφορετικά θα επικρέμαται πάντοτε η Δαμόκλειος σπάθη του νέου...
Κιναλ.
Ένα λαμπρό παρελθόν, ένα μελανό παρόν... Ο χώρος αυτός που έφερε τη χώρα επίπεδα ψηλότερα (θυμίζω το Εθνικό Σύστημα Υγείας, τις αγροτικές συντάξεις, την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, την ουσιαστική δημοκρατία στο σχολείο, το Ανώτατο σύστημα Επιλογής Προσωπικού, τη Διαύγεια και άλλα...) δυστυχώς είχε την ατυχία να πέσει στα χέρια χαμηλού αναστήματος πολιτικού προσωπικού. Μεγαλοκοπέλες, με δανεική την εκτίμηση από την ανυπόκριτη που έτρεφαν τα μέλη του χώρου για τον αείμνηστο πατέρα, τελειωμένοι που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι πλέον δεν στηρίζουν τον χώρο, αλλά προσπαθώντας να κρατηθούν από αυτόν, τον βουλιάζουν, νεανίσκοι δίπλα στην ηγέτιδα, πολλαπλών χρήσεων και με μόνο εφόδιο την γοητεία προσώπου, πολιτικά ραμολιμέντα που θέλουν να γυρίσει η ζωή πίσω για να ζήσουν για άλλη μια φορά τα υπέροχα εκείνα χρόνια, των δανείων, των ολονύκτιων αναλύσεων χωρίς αρχή, μέση και τέλος και των πολλαπλών συνευρέσεων παντός τύπου, όλοι αυτοί σήμερα θέλουν να πείσουν την κοινωνία ότι είναι το νέο, το ελπιδοφόρο, το αύριο... Μνημόσυνο η περίπτωση...
Αυτά γενικά για τα βασικά ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου