ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

 

"Αποχωρητήριο με θέα"!!!!!!!!

Γράφει η απίθανη Φαίδρα Νάκη!

κύριε Χάρη,

πλους αεροστάτου υπεράνω των ροδακινεώνων της ερατεινής Ημαθίας και η σοφή δασκάλα μας, η συνταξιούχος νηπιαγωγός δεσποινίδα Φαίδρα-Ευπιστία Νάκη είχε την έμπνευση να μας βασανίσει όπως τότε που μας έβαζε να συλλαβίζουμε «Λό-λα να έ-να μή-λο», - και μας βασάνιζε, ως νήπια, προώρως, καθότι η Λόλα και το μήλο της ανήκαν, αν ενθυμείσθε, στην ύλη της πρώτης δημοτικού και ουχί του νηπιαγωγείου!

Εν πάση περιπτώσει, - η δεσποινίς Φαίδρα μας ζήτησε ευγενικά να τη συνοδεύσουμε στον περίπατό της, εκεί στο κατακρεουργηθέν «πάρκο» της Εληάς.

Ακροβατώντες μεταξύ ηλιθίως εσφηνωμένων επί του εδάφους κυβολίθων και επιμελώς αφροντίστων χωματίνων επιφανειών, εφθάσαμε στην επί του χείλους του περιβόλου περίφραξη, για να θαυμάσουμε, σε πρώτο πλάνο, τις μεγάλες αναπτυξιακές παρεμβάσεις των δημοτικών μας φωστήρων, δηλαδή το ασφυκτικά κενό «πάρκιγκ» (το «κάτω απ’ την Εληά», που ρημάζει λεηλατημένο), και το μετατραπέν σε «αποχωρητήριο με θέα» ασανσέρ, που θα μπορούσε, λόγω της αντοχής και της προσαρμογής του σε νέες χρήσεις, να αποτελέσει και «σήμα κατατεθέν» του δήμου μας, τώρα που ο τελευταίος ανηγορεύθη ιδρυτικό μέλος (θε μου, συχώρεσέ με!) του δικτύου των ανθεκτικών πόλεων.

Εκεί, λοιπόν, μπροστά στα θαυμάσια έργα και τις μεγαλεπήβολες παρεμβάσεις της «δράσης με γνώση», -και των λαιλαποειδών προκατόχων της, βεβαίως!-, θέλησε η καλή μας δασκάλα να μας πει δυο λόγια, όσα μπορούσε το φτωχό μυαλό μας να συλλάβει, για το φερώνυμο έργο του υπερρεαλιστή Ανδρέα Εμπειρίκου (Αργώ ή πλους αεροστάτου, ο πλήρης τίτλος του, - για τους τυχόν ενδιαφερομένους, που μάλλον δεν θα υπάρξουν!)

Δύσκολα νοήματα, κύριε Χάρη μας! Όμως, δυο-τρία πράματα μας έμειναν. Όπως, για παράδειγμα, σε όλο το έργο ο συγγραφεύς αναφέρει με τα ονόματά τους όλους τους ήρωές του. Τον Καθηγητή ντον Πέντρο Ραμίρεθ, τη μακαρίτισσα σύζυγό του ντόνα Ισαβέλλα, την κόρη του Καρλόττα, τον εραστή της Πάμπλο Γκονζάλεθ, τον αθλοθέτη του αεροπλοϊκού αγώνος αμερικανό Γκόρντον Μπέννετ, και τους αεροναύτες, τον άγγλο λόρδο Ώλμπερνον, τον γάλλο πρώην αντισυνταγματάρχη Ερνέστο Λαρύ-Νανσύ, τον ρώσο ναύαρχο Βλαδίμηρο Βιερχόυ.

Και μόνον εκείνου του θλιβερού δημάρχου της Μπογκοτά, «όστις ήτο ανήρ εξαιρετικά μικρού αναστήματος» (και μάλλον εδώ ο συγγραφεύς δεν εννοεί τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά), αποφεύγει ή μάλλον απαξιοί να αναφέρει το όνομά του, παραδίδοντάς τον έτσι στην υψικάμινο της λήθης των σουρεαλιστικών αναγνωσμάτων.

Στο σημείο αυτό, η καλή μας δασκάλα, μας υπογράμμισε με έμφαση τη μεγάλη διαφορά του δημάρχου της Μπογκοτά με άλλους δημάρχους, τους οποίους το υπεριπτάμενο των ροδακινεώνων δικό μας αερόστατο οπωσδήποτε θα τους συνάντησε νεφελοπεριφερομένους και υμνουμένους από ευγνώμονα για την εύνοιά του τροφαντά αγγελάκια.

Και το δεύτερο σημείο που μας έμεινε, κύριε Χάρη, ήταν, για να μην πολυλογούμε επί ενός τόσον δυσνοήτου θέματος, όπως είναι ο πλους του αεροστάτου (διότι είναι μεγάλη υπόθεσις να γεμίσεις μια μπάλα με αέρα!), το δεύτερο σημείο, λέγομεν, είναι ένα απόσπασμα από τον ημιτελή ρεμβασμό του μοιραίου Καθηγητού του Πανεπιστημίου της Σάντα Φε ντε Μπογκοτά ντον Πέντρο Ραμίρεθ.

Πρόκειται για το σημείο, όπου ο πηδαλιούχος της Αργούς  μέμφεται «βουερά τους συντρόφους του, με ύβρεις και αιτιάσεις, δια την ραστώνην και την ολιγωρίαν των, λέγων ότι  με τέτοια καμώματα και με τέτοια στάσι, δεν θα αργούσε να έλθη μία εποχή, κατά την οποίαν ο κάθε Αχιλλεύς και ο κάθε Ιάσων, θα ήσαν δέσμιοι, ή, τουλάχιστον, δεσμευμένοι, ενώ θα ήσαν ελεύθεροι μόνον οι τέσσαρες άνεμοι, υπό τας διαταγάς του πρώτου τυχόντος Οδυσσέως, του πρώτου τυχόντος Χογέντα, ή Γκονθάλο Χιμένεθ ντε Κεσάδα – κοντολογής, του πρώτου, δευτέρου ή τρίτου τυχοδιώκτου, ενώ τα πειρατικά σκάφη, από τας ακτάς των Φοινίκων, μέχρι των ακραίων σημείων της Δύσεως, θα εδήουν και θα κατεδυνάστευαν τους πληθυσμούς των παραλίων πόλεων»

--- Κι όπως φαίνεται, παιδιά, είπε κλείνοντας το βιβλιαράκι η δασκάλα μας, στα δικά μας τα μέρη -κι όχι στη μακρινή Κολομβία- δίνει και παίρνει και η ραστώνη και η ολιγωρία και τα καμώματα πολλών και για πολύ, κι έτσι συνεχίζουμε επί έτη πολλά, έτι και έτι! να βρισκόμεθα υπό τας διαταγάς του πρώτου τυχόντος Οδυσσέως, του πρώτου τυχόντος Χογέντα, ή Γκονθάλο Χιμένεθ ντε Κεσάδα…

Για την αντιγραφή

Φ.-Ε. Νάκη