ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

Το λάθος...





  
 

Να ξεκινήσω ανάστροφα. Η περίοδος Σημίτη έχει το στοιχείο της αντίφασης.

  Έγινα τα μεγαλύτερα και πλέον δαπανηρά έργα από έργα της μεταπολιτευτικής περιόδου.Έγιναν οι Ολυμπιακοί αγώνες υπό την πίεση του χρόνου και λόγω των μεγάλων ποσών που διακινήθηκαν, ακούστηκαν πολλά για κακοδιαχείριση και περίεργο πλουτισμό πολιτικών στελεχών.Ακούστηκαν...

Όμως για την ίδια εποχή μιλώντας ο μέσος πολίτης, έχει εκτός ύποπτων συναλλαγών τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη (μάλιστα πολλοί μιλούν σκωπτικά και τον παρουσιάζουν ως ανίκανο ακόμη και για διαφύλαξη των περιουσιακών του στοιχείων, είναι γνωστό ότι δώρισε τη σύνταξή του στο δημόσιο και υπάλληλοι την έτρωγαν εν αγνοία του...) και εκτός τέτοιου είδους συναλλαγών, τον συντοπίτη μας και κατά γενική ομολογία επιτυχημένου πολιτικού, Μιχάλη Χρυσοχοίδη.

Το άνοιγμα των λογαριασμών ειδικά των δύο προαναφερομένων ίσως να ήταν το μοιραίο λάθος του Συριζα. 

Αυτό διότι:

Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι επιχειρείται η σπίλωση αθώων για λόγους εκλογικών στοχεύσεων.  Όλοι μιλούν για ένα νέο "βρώμικο 89". Με το κλίμα αυτό, το Κιναλ, ενώ έπνεε τα λοίσθια, εμφανίζεται σήμερα με υψηλή συσπείρωση μελών και φίλων, οι οποίοι κινούνται από το "περί δικαίου αίσθημα".
Αν με την διαδικασία αυτή επιχειρήθηκε η διάλυση του χώρου, μάλλον πέτυχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Όπως άλλωστε και το 89, που δυστυχώς δεν έχει διδάξει, ότι οι πολιτικοί κερδίζουν με τις προτάσεις και τη συνέπεια και όχι με τις διώξεις...

Θέλω να δω ποιος θα αναλάβει την ευθύνη όταν και αν αποδειχτούν όλα μυθεύματα...Πλέον το "η δικαιοσύνη  έχει την ευθύνη" δεν πείθει...