ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

                 

Πριν μόλις τρία χρόνια....  

Όμορφες Αριστερές ημέρες....Το πάθος για απελευθέρωση από τις ξεπουλημένες πολιτικές ηγεσίες, υποχείρια των κατοχικών δυνάμεων της συντηρητικής Ευρώπης , υπερχείλιζε...Σύντροφοι αριστεροί,αγωνιστές για την αλήθεια και την κοινωνική δικαιοσύνη, με το όμορφα "σκληρό" ύφος του αποφασισμένου για νίκη χωρίς να υπολογίζει απώλειες ,στην πρώτη γραμμή του αγώνα, μπροστά στη μάχη της ανατροπής των πάντων...( Ξεχωρίζω στην πρώτη γραμμή του αγώνα τον καλό μου φίλο τον Γιάννη τον Γαλλίκα...)..
 Ημέρες δυναμικής παρουσίας, οι εκδηλώσεις απελευθέρωσης, οι μιλιταριστικές παρελάσεις...Έπρεπε οι πολίτες να μάθουν για τους προδότες των μνημονίων, για τους δοσίλογους Μερκελιστές, για τον άλλο δρόμο σωτηρίας της χώρας, τον αντιμνημονιακό, του αγώνα,της αξιοπρέπειας...Οι παρελάσεις ακυρώνονταν η μια μετά την άλλη..Οι αριστερές δυνάμεις προχωρούσαν στον δρόμο της ελευθερίας...Ο εχθρός έχανε συνεχώς έδαφος..Η μια νίκη διαδέχονταν την άλλη...Η αριστερά νίκησε...Έγινε κυβέρνηση... 

Τρία χρόνια μετά....

Τα στελέχη της πάλαι ποτέ αριστεράς ανεβασμένα στην εξέδρα των "επισήμων" καμαρώνουν την επιτυχία της υπογραφής του τρίτου μνημονίου. 
Χωρίς ντροπή μιλούν για συνεχείς επιτυχίες, μπερδεύοντας τα λόγια τους καθότι στο μεταξύ μετρούν τον παχυλό μισθό που παίρνουν ,για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στην πάλαι ποτέ συντηρητική Ευρώπη. Τρέχουν από τραπέζι σε τραπέζι οικονομικών κύκλων, δίνοντας παντού διαβεβαιώσεις συνέχισης της πολιτικής των μνημονίων. Στους παλιούς συντρόφους που τρίβουν τα μάτια τους από την μετάλλαξη, μυξοκλαίνε για την αφόρητη πίεση που τους ασκήθηκε και αναγκάστηκαν αυτοί οι θηριώδεις αγωνιστές να γονατίσουν στα τέσσερα...Και τρέχουν να κλειστούν και πάλι στον προσωπικό τους χώρο να μετρήσουν τα "αργύρια" της προδοσίας..

Σε ένα είχαν δίκιο, τελικά δεν υπάρχει Θεός...

Η ομορφιά της νιότης...