ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

 

 Του Γιάννη Αποστολίδη, πρώην προέδρου της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης.


ΦΟ!

apostolidis.p.i@gmail.com

  Λάμπουν τα φό μπιζού της Φωφώς / Ψεύτικη λάμψη, φό φως. Το ΒΗΜΑ της 31.12.2017 αφιέρωσε, με μια τετραλογία ειδικών, έναν φωτεινό ύμνο στη σύνθεση Πυρρίχειο Πέταγμα στην Καστέλα του Πειραιά. Πρόκειται για το τοξοτό κατασκεύασμα, χάρμα  βαρελοφρόνων, που αποτελείται από βαρέλια άλλα σύστοιχα και άλλα ερριμμένα ατάκτως, μια σύνθεση με κάποια γεωμετρική λογική, όπου όμως δεν ξεχωρίζουν τα ευκλείδια απ' τα μορφοκλασματικά στοιχεία, με ένθετα και υπόθετα και επίθετα κάποια αθυρμάτια, που όλα μαζί, ένα συνονθύλευμα, συμβολίζουν - λένε οι ειδικοί προς εμάς τους ανίδεους, τους μόνο μέχρις αστραγάλων δυναμένους να κρίνουν - τον Ξερριζωμό των Ποντίων, που κυνηγημένοι από τους κονιάρους ξεφορτώνονταν από νάες άναες, τσακισμένοι και σουργούνηδες, στο Λιμάνι. Δεν ξέρω τον κλυτοεργό της σύνθεσης, και καθώς είμαι όλoσδιόλου απροσδιόνυσος, καργαρισμένος υομουσία, δεν μπορώ να εκτιμήσω την αξία του έργου. Εγώ το βλέπω για παλιοσίδερα, σκραπ. Φό τέχνη... 

 Και επ΄ εσχάτων το έργο αυτό το διπλάρωσε Ο ΦΥΛΑΞ στο 

Παλαιό Φάληρο, ένας εωσφορικός άγγελος, ολόϊδιος ο φασκελισμένος! Ξεσηκώθηκε σάλος, αλλά η διανόησή μας καταγγέλει ως σκοταδιστές όλους όσους απλά δεν θέλουν τον εξαποδώ μεταξύ τους... Φό διανόηση...

 Βέβαια πριν ο διάολος γίνει μεγαλοπρεπές άγαλμα στο Παλαιό Φάληρο, έχωσε την ουρά του στα μυαλά μας, τα ανακάτεψε, δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Κάπου εκεί, πάλι στο κλεινόν άστυ, κατασκευάζεται και το γήπεδο της ΑΕΚ, το οποίο θα ονομαστεί Αγιά Σοφιά. Και θα ξεστομίζουν γαυριόμενοι οι γαύροι στους αεκτζήδες, και αυτοί σ΄εκείνους,  χουλιγκάνικες βρισιές εκ των οποίων η ηπιότερη θα είναι, Θα σας γ@..σουμε ρε, γ@.. το σπίτι σας, γ@.. την Αγιά Σοφιά σας! Φρίξον ήλιε! Και όμως, δεν ακούστηκε κάποια οργάνωση Κωνσταντινουπολιτών να διαμαρτύρεται για την άγρια βεβήλωση, ούτε κάποια Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, ΠΟΕ, να αποκηρύσσει το ανοσιούργημα! Βέβαια η αποφαση του Μελισανίδη, ιδιοκτήτη της ΑΕΚ, να ονομάσει έτσι το γήπεδο είχε αναμφίβολα πατριωτικά ελατήρια, αλλά ως γνωστόν ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Είθε να τον φωτίσει ο θεός. Διότι όταν αύριο μεθαύριο οι τούρκοι θα επισημοποιήσουν την χρήση της Αγιά Σοφιάς ως τζαμί, θα απαντούν στις διαμαρτυρίες μας ότι, Εσείς την Αγιά Σοφιά την κάνατε γήπεδο,  εκεί γίνεται και ακούγεται κάθε βρωμιά, ενώ εμείς τουλάχιστο την διατηρούμε ως ιερό χώρο, έστω και για ξένο θεό. Και αλήθεια, η Εκκλησία τι κάνει; H φό Εκκλησία, ο φό Αρχιεπίσκοπος ... Αυτή που μετέβαλε ολόκληρη την Ιεραρχία σε καταφρακτάριους του φασιστικού καθεστώτος της Παναγίας Σουμελά, όπως και άλλες φορές με ατράνταχα στοιχεία έγραψα...  

 Αλλά και τι δεν είναι ψεύτικο, τι δεν είναι φό σε αυτή τη χώρα... 

Οι ένoπλες δυνάμεις; Ο Ρουβίκωνας μπήκε στο ίδιο το Πεντάγωνο με πάσα άνεση, μονονουχί αξιώνοντας να του παρουσιάσει όπλα κάποιο άγημα λοκατζήδων. Και όμως ο Κα(η)μμένος ούτε που ίδρωσε το αυτί του, ενώ έπρεπε να είχε κάνει χαρακίρι..., όπως και ολόκληρη η ηγεσία του στρατεύματος.

Φό Ελληνική Δικαιοσύνη. Εμείς οι έλληνες, ως άτακτος λαός, έχουμε όλοι τις κρυφές ή φανερές ενοχές μας και γιαυτό όταν σκεφτόμαστε τη Δικαιοσύνη φανταζόμαστε τον εαυτό μας στο εδώλιο. Έτσι, κατεχόμενοι από φόβο, όταν μιλάμε για την κατάντια της μουφλούζας Πατρίδας μας κρατούμε εκτός κριτικής την Δικαιοσύνη, τους φορείς της, τους δικαστικούς. Και όμως αυτοί έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη. Αφήνω τον γνωστό αργόσυρτο ρυθμό παραγωγής έργου, που φτάνει μέχρις αρνησιδικίας. Το 2006 όμως έβγαλαν, με αστραπιαία ταχύτητα, μια απόφαση του Μισθοδικείου (αριθμ. 13/2006) με την οποία εκβίασαν την τότε Ωραία Κοιμωμένη "κυβέρνηση" "Καραμανλή" και πήραν, το 2008, το απίστευτο ποσό των 830.000.000 ευρώ ως αναδρομικά για 6000 δικαστικούς και μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, δηλαδή κατά μέσο όρο 140.000 ευρώ ο καθένας, συν αύξηση των αποδοχών τους πάνω από 50%! Φανταστείτε, όταν υλοποιήθηκε η δικαστική απόφαση - και μάλιστα μετά από συμβιβασμό με την κυβέρνηση, λίγο μετριασμένα - ένας δικαστικός έπαιρνε σχεδόν τριπλάσιες αποδοχές από έναν οποιοδήποτε άλλο κρατικό υπάλληλο, ίσων τυπικών προσόντων και χρόνου υπηρεσίας. Και η απόφαση αυτή στηρίχθηκε στο ότι έτυχε κάποιος μετακλητός δημόσιος λειτουργός, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομιών, να παίρνει διπλάσιες περίπου αποδοχές από όσες ένας πρόεδρος ανωτάτου δικαστηρίου. Eξίσωσαν λοιπόν, διαστρέφοντας αδίστακτα το Σύνταγμα και το νόμο, τις αποδοχές του προέδρου ανωτάτου δικαστηρίου με τις αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ και, αυτόθροα μεν παράνομα δε, αύξησαν αναλογικά και τις αποδοχές όλων των δικαστών. Συνολικό κόστος για το κράτος γύρω στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο βρώμικη είναι αυτή η υπόθεση. Το πιο βρώμικο χρήμα βρέθηκε τότε στις τσέπες των δικαστών. Έφτασε το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, όταν ανέκυψε το θέμα εξ αφορμής μιας υπόθεσης που δίκασε, έφτασε να πεί, με την αριθμ. 13/2012 απόφασή του, ότι εκείνα τα αναδραμικά δόθηκαν στους δικαστικούς, 140.000 ευρώ στον καθένα, ως έκτακτη παροχή λόγω  "... πρόσθετου μεγάλου φόρτου εργασίας τους κατά τα έτη 2003 έως 2007 λόγω των οικονομικών μεταναστών και των Ολυμπιακών Αγώνων". Και εκείνοι που πραγματικά είχαν " πρόσθετο μεγάλο φόρτο εργασίας", χωρίς να πάρουν ούτε τσακιστή δεκάρα, οι αλησμόνητοι νεολαίοι εθελοντές μας των Ολυμπιακών Αγώνων, ρέβουν τώρα στην κατάθλιψη λόγω ανεργίας ή πήραν των ομματιών τους για τα ξένα... Οι δικαστικοί όμως που φυσικά ούτε μια ώρα πρόσθετης εργασίας δεν επιφορτίσθηκαν λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, τσέπωσαν τα 140.000 ευρώ ο καθένας και 50% αύξηση των ήδη και τότε ασύγκριτα υψηλών αποδοχών τους... Σκεφτείτε κατάντια "Δικαιοσύνης": Έδωσαν τα αναδρομικά και σε δικαστές που το 2003 - 2007 ήταν συνταξιούχοι! Είχαν σκοτωθεί και αυτοί στη δουλιά, αναγνωρίστηκε και σ΄ αυτούς "πρόσθετος μεγάλος φόρτος εργασίας"! Εγώ αγωνίστηκα μόνος, μονόλυκος, αρθρογραφώντας ενάντια σε εκείνη τη ληστεία και, πιστέψτε με, ο αγώνας μου εκείνος δεν πήγε χαμένος... Σε κάτι συντέλεσα κι εγώ ώστε να δαμαστεί λίγο ο πλήρης μισθολογικός εκτραχηλισμός των δικαστικών. Κάτι έχει να πει επ΄αυτού, αν τυχόν έρθει η ώρα, κάποιος τότε Υπουργός Δικαιοσύνης. Θα αποκαλύψω δε κάτι ακόμη, για πρώτη φορά: Ο μακαρίτης πανέντιμος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, φίλος, βλέποντας και εκθειάζοντας τον αγώνα μου, μου έγραψε αρχικά στις 9.6.2010,  "Αγαπητέ Γιάννη, [.........] τα έβαλες με τους δικαστικούς και θα στο φυλάξουν. Αστειεύομαι βέβαια [......]". Δεν αστειεύοταν. Στις 4.3.2011 μου γράφει " Αγαπητέ Γιάννη[.........} εγώ γνωρίζω και άλλα εις βάρος τους [των δικαστικών]. Ίσως δοθεί η ευκαιρία, σε ένα διεθνές συνέδριο, να ειπωθούν μερικά πράγματα, όπως με διαβεβαιώνει ο οργανωτής του ".  Δεν δόθηκε η ευκαιρία... Τώρα οι δικαστικοί αντιδρώντας στον ουσιαστικό έλεγχό τους για το πόθεν έσχες, έβγαλαν δήθεν αντισυνταγματικό και εξουδετέρωσαν ολόκληρον αυτόν τον θεσμό, τον σημαντικότερο μηχανισμό ελέγχου της διαφθοράς. Και όταν τόλμησε ο Υπουργός Δικαιοσύνης να ψελίση την απορία του για αυτήν την άθλια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο πρόεδρός του κατήγγειλε επέμβαση της κυβέρνησης στο έργο της Δικαιοσύνης! Δυστυχώς δεν είχε το θάρρος να του πεί ο Υπουργός, που ξέρει πολύ καλά τι έγινε σχετικά με τα αισχρά εκείνα αναδρομικά των δικαστικών, δεν του είπε, Τσέπωσες και εσύ, πρόεδρε του ΣτΕ, εκείνα τα αναδρομικά; Ασφαλώς και τα τσέπωσες. Βγάλε λοιπόν το σκασμό και άφησε την Κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της... Σε "έργα της Δικαιοσύνης" σαν αυτά του Μισθοδικείου και του ΣτΕ πρέπει να ανακατεύεται όχι μόνο η Κυβέρνηση αλλά μαζί της και ολόκληρος ο Λαός. Πήρατε τότε γύρω στα δύο δισεκατομύρια, αναδρομικά και αυξήσεις, οι 6000 δικαστικοί, διπλάσιο από το φετεινό κοινωνικό μέρισμα που έδωσε μιαν ανάσα σε 1.500.000 έλληνες και σε χιλιάδες ξένους άμοιρους αλλοδαπούς, που ταλαιπωρούνται και ταλαιπωρούν ολόκληρη την κοινωνία μας ( κρίμασιν κάποιων διεθνών υπεργιγάντιων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων...) αλλά εσείς τους χρησιμοποιήσατε ως πρόσχημα για εκείνα τα 140.000 που πήρε ο καθένας σας, επειδή τάχα οι αλλοδαποί (και οι Ολυμπιακοί Αγώνες) σας φόρτωσαν " με πρόσθετο μεγάλο φόρτο εργασίας". Και θα μου πει κάποιος ότι, πώς μιλάω έτσι για τη Δικαιοσύνη, δεν τη σέβομαι; Όχι, τέτοια Δικαιοσύνη δεν τη σέβομαι. Σέβομαι εκείνη τη Δικαιοσύνη που, κατά τον ορφικό ύμνο της, " το πλέον στυγαίει, ισότητι δε χαίρει ", δηλαδή μισεί την πλεονεξία και χαίρεται την ισότητα. Λοιπόν, δεν έχω κανένα λόγο να σέβομαι τη Δικαιοσύνη του ληστρικού Μισθοδικείου των Δικαστικών.

Φό παιδεία. Και ιδού ένα δείγμα. Στα βιβλία της Τρίτης Λυκείου υπάρχει ένα ποίημα της Κικής Δημουλά με τον σαχλό τίτλο Κονιάκ Μηδέν Αστέρων. Βέβαια δεν κινδυνεύουν οι νέοι μας να γίνουν αλκοολικοί με ένα κονιάκ και μάλιστα μηδέν αστέρων. Κινδυνεύουν όμως να γίνουν αναρχικοί και εκείθεν τρομοκράτες. Διότι στο ποίημα αυτό περιέχονται οι εξής στίχοι που ουσιαστικά αποτελούν αυστηρό πρόσταγμα της Πολιτείας μας προς τους νέους. Λέει το ποίημα και το διδάσκονται οι νέοι μας: " Όταν μιλάει η αταξία, η τάξη να σωπαίνει / Έχει μεγάλη πείρα ο χαμός". Αυτοί οι στίχοι είναι ο πυρήνας του ποιήματος. Δηλαδή η εκπαίδευσή μας μέσα στην ίδια την σχολική τάξη παραμερίζει την τάξη και προτάσσει την αταξία! Για να βγαίνουν από τα σχολεία μας όχι πολίτες για μια πολισσυνόμο βιοτά, όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας, δηλαδή για ένα κοινωνικό βίο με τάξη αλλά να ορέγονται παντού κοινωνία Εξαρχείων. Η Κική Δημουλά σε πολλά ποιήματά της βρίζει και λοιδωρεί τα όσια και ιερά της πίστης μας. Αλλά η Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης την αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορα! Και θα πω και κάποια ακόμη πράγματα. Μέχρι τη δεκαετία του '70, όταν η Δημουλά ήταν ήδη σαραντάρα, ήταν σχεδόν άγνωστη στα ελληνικά γράμματα, παρόλο που είχε ήδη εκδόσει τις σημαντικότερες ποιητικές συλλογές της. Τι συνέβη άραγε από τότε και έφτασε να κατέχει την έδρα της ποίησης στην Ακαδημία Αθηνών, ενώ υστερεί σε ποιητικότητα και από τις καθαρίστριες του Ιδρύματος; Kαι αυτό σε μια χώρα που έχει πολιτισμικό γενάρχη της έναν ποιητή, τον Όμηρο και όπου στην Παλιγγενεσία ο πνευματικός και στρατιωτικός πρόδρομοί της ήταν ποιητές, ο Ρήγας Φεραίος και ο δικός μας, ο πόντιος Αλέξανδρος Υψηλάντης... Η πεντάτομη ποιητική ανθολογία του Βασίλη Ρώτα, έκδοση 1977, περιλαμβάνει και ποίημα του Υψηλάντη, ευτυχώς όμως όχι και της Δημουλά... Εγώ όταν διαβάζω ποίημά της, λέω μετά μέσα μου το Φεγγαράκι..., για να εξαγνισθώ από την πνευματική μόλυνση.

Φό Μακεδονία. Προλειαίνεται συστηματικά το έδαφος για να παραδοθεί το όνομα και να διεκδικηθεί αύριο από τον σκοπιανό αλυτρωτισμό το ίδιο το έδαφος της Μακεδονίας. Ας όψεται από εκεί που είναι ο σχωρεμένος ο Μητσοτάκης με την παραπρεσβεία που ασκούσε... Άλλες αποφάσεις είχε πάρει το Συμβούλιο των αρχηγών των Κομμάτων και άλλα διαπραγματεύονταν αυτός με ξένους ηγέτες. Αυτό οι αρχαίοι μας το έλεγαν παραπρεσβεία και ήταν σοβαρότατο ποινικό αδίκημα. Να πω παρεμπιπτόντως, ότι αυτό το εθνικό θέμα πρέπει να απασχολήσει σοβαρότατα και εντατικότατα τον οργανωμένο ποντιακό χώρο, διότι οι περισσότεροι πόντιοι κατοικούμε στη Μακεδονία. Πρωτίστως βέβαια είναι θέμα για την (φό) ηγεσία του χώρου, τους ηγέτες των Ομοσπονδιών μας... Θα συμπληρώσω και το εξής: Ο σύγχρονος εβραίος, και στο περίπτερο να πάει έχει την αίσθηση ότι συμβαδίζουν μαζί του ο Αβραάμ και ο Δαβίδ. Μπράβο τους. Έχουν την εθνική τους ιστορία βιοτικό στοιχείο της ίδιας της καθημερινότητάς τους, γιαυτό πάνε μπροστά. Εμείς θυμηθήκαμε την ιστορία μας το 1992, την ιστορία της Μακεδονίας, αποτρέψαμε τότε τον σφετερισμό του ονόματος από τους σκοπιανούς και τώρα πάνε να μας παρουσιάσουν ως οπισθοδρομικούς για εκείνη τη θύμηση... Αν δόσουμε το όνομα, θα έρθει, αργοτέλεστη βέβαια, και η σειρά παράδοσης της ίδιας της Μακεδονίας. Μη γένοιτο!

 Μακάρι να πλανώμαι εγώ σε όλα τα παραπάνω, 

μακάρι να είμαι εγώ ο ψεύτης, ο ψεύτικος, ο φό...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.