Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

Ήταν ένας απλός παπάς...


  Ο παπα-Στέργιος  διακονούσε σε ένα μικρό χωριό. Δεν ήταν μορφωμένος, δεν φορούσε χρυσοποίκιλτα άμφια, δεν μιλούσε ξένες γλώσσες, δεν κυκλοφορούσε με λιμουζίνα, δεν ήταν "μεγάλος"...
Είχε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο που ζέσταινε τις ψυχές μας, βοηθούσε χωρίς τυμπανοκρουσίες τις αδύναμες οικογένειες, είχε πάντοτε μια καραμέλα και ένα αστείο για τα μικρά παιδιά, έλεγε αστεία στους μεγαλύτερους κουνώντας το κεφάλι με νόημα...ξέραμε τι έλεγε με το υπονοούμενο..."θα σε παντρέψω εσένα.. που θα πας...",πήγαινε στο καφενείο και μιλούσε με τους χωριανούς χωρίς ποτέ να πιει , χωρίς ποτέ να ακούσουμε κακιά κουβέντα από το στόμα του, παρότρυνε τους πιστούς να μην στέλνουν στεφάνια στους νεκρούς, να δίνουν τα λεφτά στο σχολείο...
 Ήταν όμως ένας απλός παπάς.

  Όταν ένας της παρέας κατέβηκε σε εκλογές, τον πήρε παράμερα και του είπε..."Είμαι παπάς, δεν πρέπει να ανακατευτώ μ αυτά, να ξέρεις όμως ότι θα χαρώ να εκλεγείς..." και ξέραμε όλοι ότι τον βοήθησε με τον δικό του τρόπο...
Ήταν όμως ένας απλός παπάς.

Όταν άλλος από την μικρή παρέα θα έφευγε στο εξωτερικό για χρόνια, τον κάλεσε λίγο πριν φύγει διακριτικά και του είπε κρατώντας του το χέρι σαν να μην ήθελε να τον αφήσει να φύγει, σαν να ήταν δικό του παιδί..."Προσευχήθηκα για σένα, μια χάρη θέλω μόνο να σου ζητήσω, αν όταν γυρίσεις δεν με βρεις εδώ, θα είμαι πίσω στο ιερό στην μικρή εκκλησία,να έρθεις να μου ανάψεις ένα κερί.."
Ήταν όμως ένας απλός παπάς.

Όταν κάποτε ο μεγαλοδύναμος τον κάλεσε κοντά του , τον κλάψαμε όλοι στην παρέα  θρησκευόμενοι και μη,ήταν ένα από τα προσφιλή πρόσωπα όλων μας...
Ήταν όμως ένας απλός παπάς.

Θυμήθηκα τον παπα-Στέργιο βλέποντας την εικόνα του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη μας, να αναλύει στους λιγοστούς τοπικούς άρχοντες και τους αξιωματούχους τα πολλά έργα και τις δράσεις της εκκλησίας...


Όμως δεν είναι ένας απλός παπάς...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου