ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

Εκάμανε τον τόπο να γεννά ευνούχους..

  Κάθε που η συζήτηση γυρίζει για το αύριο, έγινε συνήθεια να μιλούμε για την οικονομική καταστροφή,για την ύλη που πλέον θα λείψει. Ασυνείδητα ή ενσυνείδητα οι ευφυείς κρύβουν ότι η μεγαλύτερη ζημιά στον τόπο αυτό έγινε από το ότι τα νέα παιδιά που θέλουν να μπουν στον όμορφο αγώνα της προσφοράς δια της πολιτικής, τα "χαλούν" νωρίς, πριν ξεκινήσουν, οι ειδικοί...

  Δείτε στην τοπική αυτοδιοίκηση τι έχουμε χρόνια τώρα και τι έχουν κατά νου να μας σερβίρουν στον κατάλληλο χρόνο οι "παράγοντες" που ρυθμίζουν τα θέματα αυτά.

  Η πρώτη ομάδα στελεχών νέας κοπής, έχει ακόμη ως μέθοδο ανάδειξης την άρνηση των πάντων, όταν  προτείνονται από τον αντίπαλο. Αν απαιτηθεί, αρνείται ακόμη και την δική του άρνηση, αν ο αντίπαλος αλλάξει άποψη. Αφελείς μέσα στην άγνοια, πιστεύουν ότι έτσι  θα τους επιλέξει η κοινωνία να ηγηθούν , το τι θα προσφέρουν  δεν αποτελεί τμήμα της σκέψης τους. Κοιμούνται ξυπνούν, μια φράση ακούν και γλυκαίνει το ύπουλο και δόλιο πρόσωπό τους..."Κύριε Δήμαρχε..." και ξαναπέφτουν για ύπνο να δουν το ίδιο όνειρο ,. να ακούσουν την ίδια φωνή, την ίδια μαγική φράση..."Κύριε Δήμαρχε..."

  Η δεύτερη ομάδα στελεχών , κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία και την επίγνωση άγνοια, κλείνοντας τα μάτια στον διασυρμό, τον ευτελισμό της προσωπικότητάς τους και την αναξιοπρέπεια , που γνωρίζουν ότι ακολουθεί, αποδέχονται να γίνουν το"εμπόρευμα" που μεταφέρει ο κυρατζής στον εκάστοτε ηγέτη. Μια αμαρτία συμφωνημένη από όλους τους μετέχοντες , όλοι κάτι δίνουν κάτι παίρνουν. Ο ηγέτης ένα ακόμη πιόνι στην σκακιέρα, που ίσως κάποια στιγμή θα το χρειαστεί ποικιλοτρόπως. Ο κυρατζής πούλησε το "πράμα" και περιμένει λογικά να εισπράξει πολιτική στήριξη είτε αξιοποιηθεί είτε όχι,.Το "πράμα" ελπίζει  σε μελλούμενες δόξες, τιμές, πλούτη, επιστρέφει κλείνοντας τα μάτια και ακούει την μαγική φράση.."Κύριε Δήμαρχε..", ελπίζοντας στην μυστικότητα των τριών...Συνήθης ευνουχισμός, μια συμφωνία που κλείνει χωρίς ιδιαίτερες δεσμεύσεις, το μόνο κόστος για την κοινωνία, άλλο ένα κατεστραμμένο στέλεχος στην ουρά των αχρήστων, άλλη μια απογοήτευση...

  Η τρίτη ομάδα αποτελείται από πρώην τιτλούχους , ανόητους κατά κανόνα, που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι πλέον αποτελούν οριστικό και αμετάκλητο παρελθόν. Μάλιστα για την πλειονότητα εξ αυτών και το γεγονός ότι κάποια στιγμή διαχειρίστηκαν από θέσεις ευθύνης τις τύχες του τόπου, οφείλουν άμεσα να απευθύνουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μεγαλοδύναμο που προφανώς μεσολάβησε με τον τρόπο του στο να αναδειχτούν και αμέσως μετά να ζητήσουν συγνώμη δημοσίως για τα εγκλήματα που έκαναν σε βάρος αθώων πολιτών και ιδιαίτερα στη νέα γενιά. Αντί αυτού, έχοντας άγνοια της θέσης τους και με περισσό θράσος εμφανίζονται όπου υπάρχει υποψία παρουσίας στελεχών με επιρροή, όπου εκλιπαρούν χαμηλοφώνως για μια θέση , την όποια θέση και φυσικά με το όποιο αντάλλαγμα. Θέλουν πάσει θυσία μια καρέκλα, την όποια καρέκλα ,για να νιώθουν ότι είναι "κάποιοι", για να τους μιλούν με κάποιο σεβασμό οι άλλοι "κάποιοι"... Τι αξία έχει η ζωή αν δεν είναι "κάποιοι" και δυστυχώς γνωρίζουν ότι από μόνοι τους δεν είναι ότι δεν είναι "κάποιοι", γνωρίζουν ότι είναι το απόλυτο "τίποτε"...
  
 Οι νοήμονες κοιτούν, ακούν , αντιλαμβάνονται την διάχυτη διαφθορά, και μπαίνουν πιο μέσα στο καβούκι τους, κλείνοντας άλλη μια πόρτα πίσω τους.

 

Λείπει ο "άρχοντας"με το καθαρό πρόσωπο, την ίσα ματιά, το πληθωρικό  όραμα, την ομορφιά του λόγου, την γενναιότητα στη μάχη, την αποφασιστικότητα να συγκρουστεί και να ματώσει χωρίς πρώτο όφελος,που θα βγει μπροστά μια μέρα σε μας, στην κοινωνία, θα ανέβει ένα σκαλί μόνο για να φαίνεται , θα υψώσει τη φωνή μόνο για  να ακούγεται και θα μας πει τη μαγική φράση "θέλω να παλέψω για το όνειρό μου, θέλω να μπείτε μαζί μου στη μάχη..."
  Μας κούρασε ο"άρχοντας" που νόμισε ότι η πόλη δημιουργήθηκε με την έλευσή του και θα χαθεί την ημέρα που θα φύγει από τη θέση. Η ημιμαθής αυθεντία που κάθε εσπέρα εν είδει περίπολου κατέβαινε την κεντρική οδό, συνοδευόμενος από τους πάντα σε αφθονία ευρισκόμενους κολαούζους, χαιρετώντας μετά βίας τους υπηκόους του.
  Μας κούρασε ο "άρχοντας" που πέρασε τον μισό χρόνο της θητείας του  πάνω από ένα φέρετρο, χωρίς να γνωρίζει με ακρίβεια ποιος ήταν μέσα, με ένα κρεμμύδι στο μανίκι για την παραγωγή δακρύων.
  Μας κούρασε αυτός που σου μιλάει κοιτώντας τα παπούτσια σου αντί το πρόσωπό σου, γιατί οι δεύτερες σκέψεις είναι περισσότερες από τις πρώτες.
  Μας κούρασαν περαστικοί μαχαλόμαγκες που λύσανε το οικονομικό τους πρόβλημα στην πλάτη μας και πλέον ανυπόληπτοι και απομονωμένοι περιφέρουν το ελεεινό τους σαρκίο περιμένοντας τον θάνατο να δώσει την τελική λύση.
  Μας κούρασαν οι "άρχοντες" που μιλούν για την ανάπτυξη μέσω του θρησκευτικού τουρισμού , που γεμίζει τα παγκάρια της εκκλησίας με όβολα και την πόλη με χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα.
  Μας κούρασαν οι μηρικάζοντες την γνωστή γελοία φράση της αξιοποίησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων, αδυνατώντας να αντιληφθούν ότι τα κονδύλια αυτά  ευνοούν μόνο  τους κάθε λογής μελετητές και εθνικούς εργολάβους και καταστρέφουν συνήθως την πόλη . 

  Θέλουμε έναν άρχοντα να καταθέτει με αποφασιστικότητα και πληρότητα το δικό του ολοκληρωμένο όραμα και να κλείνει με την φράση "να ακούσω τι λες και συ.." αντί της προσφιλούς "ακούς τι σου λέω.." . 

Θέλουμε το σπίρτο που θα ξεχωρίσει και θα πυροδοτήσει την σκέψη όλων μας..Δύσκολο;