ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

    

«Μια πύρρειος νίκη για την εκκλησία…»

Της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Οι πρόσφατες «εμπρηστικές» δηλώσεις του αρχιεπισκόπου που οδήγησαν με εκβιαστικό τρόπο στην αποπομπή του κυρίου Φίλη από το Υπουργείο Παιδείας , προηγήθηκαν ενός αληθινού εμπρησμού που ακολούθησε : της οικίας του προέδρου της κεντρικής επιτροπής διαιτησίας (ΚΕΔ).

Φαίνεται ότι όπου ανοίγονται μέτωπα  κατά της καθεστηκυίας τάξης , όπου πάει να διαταραχθεί το κατεστημένο συμφερόντων και προνομίων, εκεί....
ο αντίπαλος θα είναι αμείλικτος άρα και η μάχη που θα δίνεται  θα πρέπει να συγκεντρώνει όσες περισσότερες δυνάμεις απέναντί τους.

Η στήριξη του κόσμου στο ζήτημα των σχέσεων εκκλησίας - κράτους που ξεκίνησε με αφορμή το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, φάνηκε πολύ αργά…στο χειροκρότημα που απέσπασε ο κύριος Φίλης στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και σε όσα γράφτηκαν μετά όμως την αποπομπή του με τις ευλογίες Ιερώνυμου και Καμμένου.

Σαν τους επικήδειους που ακολουθούν έναν θάνατο…

Όσο αυτή η σύγκρουση εξελίσσονταν μέχρι και την κορύφωσή της σε ανοιχτό πλέον πόλεμο , οι αντιδράσεις από φίλους, συντρόφους και τον εκπαιδευτικό κόσμο ήταν τις περισσότερες φορές σιωπηρή. Ίσως και αμήχανη…

Κι εκεί τότε βρήκε το χώρο της να εξελιχτεί η μεταλλαγμένη φωνή του αρχιεπισκόπου προσχωρώντας στην ουσία της ρητορικής του Αμβρόσιου αλλά με τον «τρόπο» του Ιερώνυμου: λόγος μισαλλόδοξος, διχαστικός , φοβικός και εκφοβιστικός , που φανέρωνε τις χρόνιες παθογένειες του χώρου.

Λόγος απογοητευτικός για τους πιστούς εκείνους που αντιλαμβάνονται το μήνυμα του Χριστιανισμού αταίριαστο με εξουσίες , βοσκοτόπια και μετόχια και την εκκλησία όχι ως επιχείρηση αλλά ως τόπο λατρείας.

Σα να ακυρώθηκε όλη η δουλειά ενός υπουργείου που έδωσε φανερά δείγματα μιας διαφορετικής προσέγγισης στα εκπαιδευτικά θέματα πιο δίκαιης, πιο δημοκρατικής ,περισσότερο ορθολογικής , εφόσον η θητεία του επικεφαλής του παραδόθηκε στο θεσμικό αυταρχισμό κύκλων της εκκλησίας, όταν έκριναν πως πατά ό τι όρισαν εκείνοι ως κόκκινη γραμμή.

Τι γίνεται όμως με τις  κόκκινες γραμμές μιας κυβέρνησης της αριστεράς ; Τα ψήγματα μιας αριστερής πολιτικής που καλόπιστα χιλιάδες συμπολίτες μας αναζητούν ακόμη ανάμεσα σε σκληρά μέτρα και αποφάσεις;

Μόνο θετικά μπορεί να αποτιμήσει κανείς την όποια προσπάθεια εκφράστηκε ως σήμερα ενάντια σε χρόνιες παθογένειες στο χώρο του ποδοσφαίρου και των ΜΜΕ , καθώς και σε μισαλλόδοξα και ρατσιστικά φαινόμενα  όπου κι αν αυτά εκδηλώθηκαν και εκδηλώνονται στους κόλπους της κοινωνίας.

Γι αυτό η υποχώρηση σε μια αυταρχικού τύπου απαίτηση ή και σε έναν ακόμη εκβιασμό μπορεί να αποβεί και πύρρειος νίκη για τους διαφαινόμενους προς το παρόν νικητές ,όταν και αν γίνουν φανεροί οι πραγματικοί στόχοι της αντιπαράθεσης Υπουργείου Παιδείας και Εκκλησίας.

Η συνθηκολόγηση όμως στο χώρο της παιδείας ανέδειξε και ένα ακόμη εμπόδιο αλλά και προϋπόθεση ταυτόχρονα για την υλοποίηση στόχων στο κοινωνικό πεδίο :

οι μεγάλες μάχες δεν κερδίζονται ερήμην της κοινωνίας, χωρίς τη συμμετοχή και στήριξή της…

δεν κερδίζονται με τη θυσία του ενός κι ας έχει αλήθεια το απόφθεγμα ότι ο κόσμος προχωρά με τις εξαιρέσεις…